Stil ligt de tuin rond het witte graf
Waar zich de Heer voor ons verloren gaf.
Vrouwen en vrienden gaan rouwend in het zwart.
Zwaar als een steen weegt droefheid op hun hart.
Hoop is vervlogen en vriendschap weggevlucht.
Alles wat leeft, ja heel de schepping zucht.
Lied 592:1 (Liedboek)
Bram de Muijnck
Geen opmerkingen:
Een reactie posten